Judas Priest - Defenders of the Faith 30th Anniversary Deluxe Edition [2015]

Judas Priest to jeden z tych zespołów, których nie trzeba przedstawiać miłośnikom ciężkich brzmień. Ponad 40 lat na scenie, 17 albumów studyjnych, niezliczone koncerty, charakterystyczne od razu rozpoznawalne brzmienie i niesamowity wokal Roba Halforda. 10 marca br. na rynku ukazała się specjalna reedycja z okazji 30 lecia wydania albumu Defenders of the Faith wzbogacona o dodatkowe dyski, na których ukazał się zapis koncertu z 5 maja 1984, z trasy promującej tą płytę. Przy tej okazji warto dokładniej spojrzeć na zawartość tego albumu.

To jakim Judas Priest był płodnym zespołem w latach 70. i 80. świadczy fakt, że Defenders of the Faith jest ich dziewiątym albumem studyjnym, który powstał 10 lat od debiutu płytowego grupy. To, że Halford i spółka zaczynając od nasyconego bluesowym graniem wypracowali swój własny styl, którym wprowadzili heavy metal do lat 80. świadczy różnica brzmieniowa między tym krążkiem, a wspomnianym debiutem Rocka Rolla. Obrońcy Wiary pojawiła się na rynku po dwóch wybitnych płytach – British Steel oraz Screaming for Vengeance, które ukazały się wcześniej na takich samych  rocznicowych reedycjach. W tym miejscu pomijam specjalnie Point of Entry, bo mimo, że to równa płyta odstaje poziomem od klasycznych pozycji w dyskografii Priestów. Graficznie rewolucji większych nie ma, odświeżona oryginalna okładka i całość zapakowana w dodatkową tekturową okładkę.

British Steel miała w sobie sporo z hard rocka, Screaming for Vengeance było szybsze i ostrzejsze. Na Defenders of the Faith, który zawiera 10 kompozycji (9 autorskich, jedna Some Heads Are Gonna Roll autorstwa Boba Halligana, który wcześniej stworzył utwór (Take These) Chains na poprzedni album) grupa kieruje się coraz bardziej w stronę speed metalu jednocześnie zachowując swój oryginalny styl. Otwierający całość Freewheel Burning brzmi jakby pierwotnie stworzony był na poprzedni album jednak to on został wytypowany na pierwszego singla z tego albumu, do tego charakterystyczny teledysk z ujęciami koncertowymi oraz  młodzieńcem grającym na automacie w grę, która nazywa się… Freewheel Burnin’. Całość to solidny kawałek z kapitalnym wokalem Halforda i solówką Glenna Tiptona. Drugi z kolei utwór, Jawbreaker coverowany m.in. przez grupę Sabaton stanowił zalążek tego co 6 lat później ukazało się na albumie Painkiller – motoryczny riff do tego tekst o zagładzie i nadejściu tytułowego „Łamacza Szczęk”, charakterystyczny dla tamtego okresu (skojarzenie z 2 Minutes to Midnight Iron Maiden z płyty, która ukazała się mniej więcej w tym samym czasie). Moim faworytem na płycie jest jednak kawałek, który w trackliście znajduje się na 3 pozycji – Rock Hard Ride Free, po solówce w intrze pojawia się grany w harmonii bardzo prosty, ale i chwytliwy motyw. W tym momencie można stwierdzić, że Judas Priest nie mieli zamiaru kopiować samych siebie, ale nadal się rozwijać i to na Defenders of the Faith im się udało. Hardrockowo zaczynający się riff The Sentinel wkrótce zaczyna pędzić w stylu nad którym grupa zaczęła pracę komponując Screaming for Vengeance.

Po pierwszej, niemal hitowej części albumu następuje druga zaczynająca się od Love Bites z mrocznym i niezwykle klimatycznym syntezatorowym intrem (syntezatory w muzyce heavy metalowej lat 80. to chyba standard) ze znacznie wolniejszym tempem niż wcześniejsze utwory na tej płycie. Eat Me Alive jest utrzymane w podobnym klimacie, owszem riff nadal zbudowany jest na charakterystycznej motoryce, ale utwór jest zwolniony przez perkusję, na której gra Dave Holland (odpowiedzialny za te partie od British Steel do Ram it Down), którego styl jest rozpoznawalny od razu. Some Heads Are Gonna Roll autorska kompozycja Boba Halligana o czym wspominałem jest łatwo przyswajalna, nieco zaskakują delikatniejsze partie gitary. Night Comes Down to właściwie balladka zbudowana na zasadzie delikatna zwrotka, mocniejszy refren, niemniej jednak solówka grana jednocześnie przez Glenna Tiptona i K.K. Downinga – mistrzostwo, jako gitarzysta amator mogę zasłuchiwać się w nią bez końca. Judas Priest są mistrzami tworzenia niepowtarzalnego klimatu w swoich utworach – czy to ballada, czy prosty heavy metal czy ultraszybkie utwory z Painkillera.

Całość albumu zamykają 2 miniaturki – trwająca nieco ponad 2 minuty Heavy Duty, która w moim odczuciu łączy charakterystyczne dla obu części momenty w jedną całość. Zaś Defenders of the Faith z chóralnymi zaśpiewami stanowiło zarówno kapitalne koncertowe intro jak i delikatnie przerywnik w czasie koncertu, podczas którego cała widownia mogła śpiewać: „We are Defenders of the Faith!”. Po 30 latach od wydania wielu recenzentów i ekspertów zdążyło o tej płycie powiedzieć chyba wszystko, całość mimo, że nie tak przebojowa jak wspominane wielokrotnie poprzedniczki utrzymała wysoki poziom. Co do zawartości płyt bonusowych z zapiskiem koncertu – dobrze naoliwiona maszyna w życiowej dyspozycji, dla fanów obowiązkowa pozycja.

8/10

Tracklista:

CD1:

Freewheel Burning

Jawbreaker 

Rock Hard Ride Free

The Sentinel

Love Bites

Eat Me Alive

Some Heads Are Gonna Roll

Night Comes Down

Heavy Duty

Defenders of the Faith

CD2: (Live at the Long Beach Arena, CA 05/05/84 Part 1):

Love Bites

Jawbreaker

Grinder

Metal Gods

Breaking the Law

Sinner

Desert Plains

Some Heads Are Gonna Roll

The Sentinel

Rock Hard Ride Free

CD3: (Live at the Long Beach Arena, CA 05/05/84 Part 2):

Night Comes Down

The Hellion

Electric Eye

Heavy Duty

Defenders of the Faith

Freewheel Burning

Victim of Changes

The Green Manalishi (With the Two-Pronged Crown)

Living After Midnight

Hell Bent for Leather

You've Got Another Thing Coming

Skład:
Rob Halford - wokal
Glenn Tipton - gitara elektryczna
K.K. Downing - gitara elektryczna
Ian Hill - gitara basowa
Dave Holland - perkusja

Tom Allom - produkcja

Columbia Records 2015